GÜRCAN BİLGİÇ – KAZANMA KÜLTÜRÜ

İlk yarı bittiğinde Fenerbahçe istediğini almıştı. Skoru 3-0’a getirdiği üzere, rakibine de “acaba” dedirtmedi. Birkaç saat evvel Galatasaray’ın puan kaybetmesi, Kadıköy tribünlerine de coşkuyu getirdi. Hem maçı yaşadılar, hem de uzun bir ortadan sonra “Sen şampiyon olacaksın” dizeleri dudaklardan döküldü.

Mourinho’nun 3-1-4-2’sinin “taşları” yerine oturduğu üzere “ağırlıklarını”da hissettiriyorlar.
Maça tempo vermeden, hatta topu tekrar rakibe bırakarak, kendi dakikalarını bekliyorlar. Kalite farkı öylesine ortaya çıkıyor ki, Antalya ekibi Fenerbahçe kalesine gelemediği üzere, neredeyse her girdikleri konumuna gole çevirdiler.

Dzeko’nun hükümdarlığında organize olan ön taraf, ceza alanına giren her Fenerbahçeli oyuncu için fırsat kapısı. Bedenini yanlışsız kullandığı üzere pas aklını, hakikat vakitte – yanlışsız kararı her konumda ortaya koydu. Karamboller içinden istediklerini aldılar.

Skriniar defansın merkezinde, Fred ise orta alanda güç üretti.
Bir orta kaç ciğeri olduğunu da merak ettik Fred’in. Antalya’nın ön baskısında daima olarak pas alternatifi oldu. Atağı yönlendirdi, Tadic’e de fazla iş bırakmadı.

Rakibin kendi kaosunu yaşadığı bir günde, rüzgarı gerisine almış topluluğuna ikinci yarıda da baskı ile daha gollü bir galibiyet verebilirlerdi aslında. Lakin Mourinho artık dengeyi, perşembe günü öteki maç olduğunu, beş gollü galibiyete de üç puan verildiğini herkese telkin ediyor, en gözü kara Fenerbahçeli’yi bile “mantık” çizgisine taşıyor.
“Kazanma kültürü” dediği de bu zati… Bize “İtalyan usulü” olarak yansıyor.

EMRE BOL – İŞTE BÖYLE!

İşte tam olarak bu türlü yapacaksın. Rakibin puan kaybettiğinde çıkıp karşındakini paramparça edeceksin.
O denli goller atacaksın, o denli bir oyun oynayacaksın ki herkesin ağzını kapatacaksın. Gerçek Fenerbahçe budur işte…

Neye üzülüyorum biliyor musunuz? Haftalardır makus oynayan Galatasaray’ı konutunda yenemedin ya! Artık öbür ekiplerden medet ummak yakışmıyor. Tekrar de savaşan, çaba eden Fenerbahçe’yi görmek umut ettiriyor.

Futbol kadro oyunudur elbette…
Lakin bazen bir oyuncu çok oyuncu oluyor. Mesela Skriniar… Onun gelişiyle çokça eleştirdiğimiz savunma sınırı mükemmel işler çıkarmaya başladı. Galatasaray, Skriniar’ı alamayınca mecburen Cuesta’yı çekti. Ortadaki farkı görüyoruz. Fenerbahçe o denli bir ekip oldu ki rakipler kimi tutacağını şaşırıyor. Sağı kapatsan soldan onu kapatsan merkezden geliyorlar.

Dün bilhassa Kostic’in olduğu kanat inanılmaz işledi. Dzeko bu yaşında yürüye yürüye adam geçiyor ve o denli paslar atıyor ki… Ben değil gençler utansın! Mourinho’nun ne kadar adaletli bir teknik adam olduğunu İrfan Can Eğribayat tercihinden anlıyoruz. Çocuk tahminen en ‘premier’ dönemini yaşıyor.

Böyle giderse Livakoviç kaleyi güç alır. Sarı-lacivertliler, Avrupa maçı öncesi çok rahat bir müsabakayı idman tadında oynadı. Bundan sonra lig yarışı ne olur bilemem fakat Fenerbahçe’nin hem oyun hem de ruhsal üstünlüğü ele aldığı bir gerçek.

Zorlu deplasmanları olan Galatasaray’ın puan kaybetmesini bekleyip bütün maçlarını kazanmak zorunda.
Sonrası Allah Kerim!

MUSTAFA ÇULCU – KARTLARI PAS GEÇTİ

Fenerbahçe’nin alanda futbol ve ruhsal üstünlüğünü engelleyen hiçbir öge yok. Fenerbahçe tam bir Mourinho kadrosu olmuş. Mehmet Türkmen Fenerbahçe’nin içeride 3, toplamda 4. maçına çıktı. Faul ve kart tasarruflarıyla Mourinho’nun sevgisine mazhar olmaya devam ediyor. Fenerbahçe’nin 5. dakikada penaltı beklediği konumda top Thalisson’un sol omuzuna (Armpit) geliyor penaltı olmaz, devam kararı hakikat.

Fred’e faulünde Townsend’e çıkmayan sarı kart! Cenk Tosun, 84’te rakibine kendisi çarpıyor, penaltılık bir durum yok. Nasıl ki uçana kaçana kart göstermek yanlışsa, maçı sarı kartsız tamamlama uğraşı, net sarı kartları pas geçmesi de yanlıştır. Çağdaş hakemlik değildir. Konumların önünde ve içinde kalması yer alma sorunu devam ediyor. Oyunu okuyup deplase olmak yerine, toptan sonra koşmaya başlıyor. FIFA’daki geleceği ismine bu mevzularda daha süratli gelişim göstermesi gerekiyor.

Oyun genetiği oturmuş Kasımpaşa’yı oynadığı futboldan ötürü kutlarım. Cihan Aydın kolayı seçti, majör kararlarda VAR’a yaslandı. Kimi faul ve kart kararlarında tercihlerini Galatasaray’dan yana kullandı. Adil olmayan bir hakemlik profiliydi. Galatasaray lehine VAR’dan gelen penaltı doğruydu. Topu dürten Osimhen, geç kalıp faulü yapan kaleciydi, net penaltı.

Hakem maalesef alanda veremedi. Kasımpaşa’nın penaltı beklediği konumda sunulan imaja nazaran; Ben Ouanes topa sahip olmada öncelik almış, Lemina geç kalmış ayağını salladığında Ben Ousnes’in ayak altına vuruyor Ouanes topa sahip olmasa da öncelik almış, Lemina geç kalmış, ayağını salladığında Ben Ouanes’in ayak altına vuruyor. Durum alanda penaltı fakat hakem vermedi. VAR ile irtibat kurdu. VAR hakemi Tomasz çok deneyimli konumu gri olarak kıymetlendirmiş olmalı ki devreye girmedi Kasımpaşa lehine VAR’dan gelen penaltı yanlışsız.

Cuesta iki kolu ile Can’ı sarmalıyor, çekiyor, indiriyor. Net penaltı ve ‘bariz gol şansını’ engellediği için de Cuesta kırmızı olmalıydı. Kaleye ara çok kısalmış top için gayret yok, tutarak, çekerek indiriyor. 88’de Osimhen açık ofsayt, gol iptali yanlışsız. Maçı maalesef Cihan Aydın değil VAR hakemi Polonyalı Tomasz Kwiatkowski yönetti.