Usta yazardan Fenerbahçe yorumu: Mourinho gidince zincirlerinden kurtuldular!
EMRE BOL – MOU FRENİ!
Mourinho’ya gidince güya zincirlerinden kurtuldu Fenerbahçeli oyuncular! Taktik, savunma diye diye neredeyse Fenerbahçe’nin genlerini bozacaktı. Görün işte en baba teknik yöneticilerden dediğimiz Mourinho’nun yokluğunda ekip nasıl takır takır futbol oynuyor. Bu kadronun Anadolu gruplarını yenmek için inanın hocaya bile muhtaçlık yok. Dönem içerisinde oynanacak değer derecesi yüksek müsabakalarda teknik adam marifetine muhtaçlık olur.
Mourinho’nun “çürümeye bıraktığı” İrfancan nitekim büyük oynadı. O kadar değersizleştirildi ki, “satılsın, gönderilsin” diyenler oldu. Ulan Mourinho sana yazıklar olsun! Öz evlatlarımızı ne hale getirdin? Fenerbahçe taraftarının bu dönem birinci kere daha fazla gol için tezahürat yaptığını duydum! Hatırlayın kaleye isabetli şut çekmeden biten maçları…
Rakip Gençlerbirliği zayıf olmasına rağmen sarı- lacivertlilerdeki oyun istediğini beğendim. Edson Alvarez orta alanda ortalara giriyor, isabetli ve dikine paslarla oyunu kuruyor. Amrabat’a nazaran daha çok hamlesi düşünüyor. Nene ise inanılmaz atletik ve enerjik… Başka kanada Kerem Aktürkoğlu geldiğinde Fenerbahçe’nin daha çok konum üretebileceğini düşünüyorum.
Şimdi yeni teknik yöneticiyle ilgili bir sürü haber çıkıyor. Fenerbahçe idaresine tavsiyem ismi ne olursa olsun yabancı teknik yöneticiye sakın gidilmesin. Yeni gelecek hocanın Fenerbahçe’yi, ligi bilmesi koşul. Yoksa büyük bir vakit kaybedilecek. Benden söylemesi…
GÜRCAN BİLGİÇ – TEKRAR, YİNE…
Sadece hoca değişmemişti Fenerbahçe’de, diziliş de, anlayış da farklılaşmış, daha hamasetli, en değerlisi; formanın gerektirdiği anlayış vardı. Birinci yarıdaki fırtınanın içinden 3 gol çıktı fakat kaçanlar da bir o kadar oldu. Düşünün; “müthiş” dediğimiz Kadıköy’deki Kocaeli maçının tamamında 22 defa rakip ceza alanına giren ekip, devre bittiğinde 19’daydı. Gözler yeni transferlere “merakla” odaklandı. Nene gol attığı içinde değil, oynadığı her dakika kadronun bir kesimi olmayı başardığından övülmeli. Alvarez, Amrabat tesirini sildi. Süratli ve öne oynamayı sıkça düşündü. Direkt paslar da denedi. Kimin topu nasıl istediğini anlayınca damga vurduğu maçlar da olacak.
Böyle maçların “komutanları” da olur. İrfan Can ile Talisca aldılar sorumluluğu. Oğuz Aydın da bu tempoya katıldı. Öbürleri gerilerinden gelince görkemli bir birinci 45 yaşandı. Sonrasında yorgunluklar geldi. 60’dan sonra değişikliklere karşın hareketlilik bitti. Gol atmayı düşünmekten çıkıp, skoru koruyup, maçı kazanmanın peşine düştüler. Fred, İrfan Can Kahveci yahut Talisca; adım atacak halleri kalmamıştı çıkarken… Çarşamba günü Şampiyonluğu kaybetmenin, o travmanın tesirine; Ankara’nın sıcak ve nemli havası da eklenince, “3 puanı alalım, gidelim” diye düşünmek kaçınılmaz oldu aslında.
Milli maç ortasında, yeni teknik adamın baskıdan topu çıkartırken yahut önde baskı yaparken, hakikat pozisyonlanmayı onarması gerekiyor. Topu rakibe vermeyi “taktik” olarak kabul eden bu kümesi, tekrar coşkuyla buluşturmak gerekiyor. “Yine, yeniden” demeliler.
MUSTAFA ÇULCU – KEYİF ALIYORLAR
Fenerbahçeli oyuncular prangalarından kurtulmuş, esaret periyotları bitmiş, özgürlüklerine kavuşmuş ve uzun ortadan sonra keyif alarak oynadılar. İsteyen, arayan, üreten bir F.Bahçe ve sakatlanıp çıkana kadar Mourinho’ya futbol dersi veren bir İrfan Can vardı. Alverez 4’lü defansın önünde ön libero üzere öne ve dikine oynayıp güç veriyor.
İlk yarıda elde edilen skor sonrası ikinci yarı F.Bahçe durdu. Yedikleri golde büyük savunma yanılgısı vardı. Çağdaş Altay’ın verdiği faullerin yarısı faul değil. En-Nesyri aleyhine çaldığı faul çok garip! Fred yalnızca bir faul yaptı lakin kelamlı ikazla oyuncuyu ürkütüyor. İkaz olması gereken yerde yapılırsa oyuna katkı sağlar. 32’de oyunun oynandığı bölgede 2 top oldu. Sadece oyunu oynatacağım diye uygulamaları göz arkası edemezsiniz. Kusurlu bir yorumdu. 23’te G.Birliği, 45+1’de Fenerbahçe penaltı bekledi, devam kararları hakikat. Fenerbahçe’nin birinci golünün başlangıcında ve üçüncü golünde ofsayt yok, goller pak.
